Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów.
/KKK 1213/
Rodziców pragnących ochrzcić dziecko zapraszamy do kancelarii parafialnej z następującymi dokumentami:
1. Metryka urodzenia dziecka z USC (do spisania danych o dziecku).
2. Świeca, która ma towarzyszyć dziecku przez życie.
3. Biała szata do chrztu św (można wypisać imiona i nazwisko dziecka oraz datę chrztu św).
4. Chrzestni z poza parafii muszą mieć zaświadczenia z własnej parafii o dopuszczeniu ich do godności funkcji rodziców chrzestnych. Rodzicami chrzestnymi mogą być ci, którzy:
– ukończyli 16 rok życia,
– przyjęli Sakrament Pokuty, Eucharystii i Bierzmowania,
– są praktykującymi katolikami i prowadzą życie zgodne z zasadami wiary,
– chrzestnymi nie mogą być osoby żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego,
– a także ci z młodzieży, którzy nie uczęszczają na katechizację.
5. Rodzice (jeśli nie ma przeszkód) i chrzestni powinni być w łasce uświęcającej i dlatego powinni przystąpić wcześniej do sakramentu pokuty poprzez spowiedź św.
Zakłada się, że skoro rodzice proszą o chrzest, to pragną przekazać wiarę swojemu dziecku i wychowają je w wierze katolickiej.
Kodeks prawa kanonicznego /Księga IV/
Rozdział III – przyjmujący chrzest
Kan. 867 –
§ 1. Rodzice mają obowiązek troszczyć się, ażeby ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach; możliwie najszybciej po urodzeniu, a nawet jeszcze przed nim powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio do niego się przygotować.
§ 2. Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być natychmiast ochrzczone.
Kan. 868 –
§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:
1° aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;
2° aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie.
§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli rodziców.
Rozdział IV – chrzestni
Kan. 872 – Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Kan. 873 – Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kan. 874 –
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.
